مرتع

….
مرا بِچران
در مرتع عشقت
در هوس ِ شبدری نمناک، روییده بر گونه ات
سیرَم کن از حسرت
گرچه میدانم …
میسپاریم به تیزی ِ سلاخ
تا شقه ام آیینه ای شود برای عاشقان
که نوید می دهد
روزی خوراک ِ جانت می شوم